เฝิง โหย่วหลานเริ่มเรียนหนังสือที่บ้านฟาเหมิงตอนอายุ 6 ขวบ    ในปี ค.ศ.1904  เฝิงไถอี้ทำงานเป็นพนักงานธุรการและบัญชีที่โรงเรียนท้องถิ่นอู่ชาง   เขาจึงย้ายบ้านตามพ่อไปที่ตำบลอู่ชาง    ปี ค.ศ.1907  เฝิงไถอี้ย้ายไปทำงานที่ตำบลฉงหยาง  มณฑลหูเป่ย์  ครอบครัวจึงย้ายตามท่านไปที่นั่น   ในช่วงฤดูร้อนของปี ค.ศ.1908 พ่อของเขาได้ล้มป่วยแล้วเสียชีวิตที่ตำบลฉงหยางในขณะที่เขาอายุเพียง 13 ปี    เฝิง โหย่วหลานจึงกลับไปศึกษาที่บ้านเก่าในตำบลถังเหอเช่นเดิม

ปี ค.ศ.1910 ได้เข้าศึกษาระยะสั้นที่โรงเรียนประถมประจำตำบลถังเหอเป็นเวลา 1 ปี   ต่อมาปี ค.ศ.1911  ได้ศึกษาต่อที่โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งในระดับชั้นมัธยมในตำบลจงโจว  เมืองไคเฟิง   ค.ศ.1912 ได้ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนจีนอู่ชาง    ช่วงฤดูหนาวในปีเดียวกันได้เข้าศึกษาระยะสั้นที่มหาวิทยาลัยรัฐแห่งเซี่ยงไฮ้  ประเทศจีน    ต่อมาปี ค.ศ.1915  สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยปักกิ่ง คณะนิติศาสตร์ได้   ในระหว่างที่เข้าศึกษานั้นเขาตัดสินใจเปลี่ยนไปเรียนคณะอักษรศาสตร์ ภาควิชาปรัชญาจีน    และสำเร็จการศึกษาในปี ค.ศ.1918   หลังจากนั้นได้สอนหนังสือที่วิทยาลัยเทคนิคไคเฟิง      ต่อมาปี ค.ศ.1919  เขากับเพื่อนได้ร่วมกันตีพิมพ์นิตยสารรายเดือน “เสียงของหัวใจ”《心声》  ในช่วงฤดูหนาวปีเดียวกันเขาสอบชิงทุนรัฐบาลแล้วมีสิทธิ์เรียนต่อที่ประเทศสหรัฐอเมริกา

ในเดือนมกราคม ปี ค.ศ.1920  เขาได้เข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาโททางด้านปรัชญาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย  นครนิวยอร์ก  เขาได้เรียนกับจอห์น  ดิวอี้   ในช่วงฤดูร้อนของปี ค.ศ.1923  เขาผ่านการสอบวิทยานิพนธ์   ปีต่อมาวิทยานิพนธ์ของเขาได้รับการตีพิมพ์และได้รับใบปริญญาระดับมหาบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย  สาขาปรัชญา